selamlar, deneysel bir blog entrisi ile karşınızdayım, bu blog yazıntısı ile deniyşik birşey yapmak istiyorum. az önce Neil On Impression grubun L'oceano Delle Onde Che Restano Onde Per Sempre* albümünü indirdim ve ilk şarkı benim çok büyük bir beğentimi kazandı. bu yüzden şarkı şarkı grup hakkındaki yorumlarımı siz kuş üzücülerle paylaşmak istiyorum.
1. irlanda : italyanlar da ireland'a irlanda mı diyor acaba**, grup italyan, şarkı ismi "irlanda". çok acaip. ama şarkı çok güzel, hem de öyle böyle değil çok güzel. çünkü hem benim hem mervenin seveceği tarzda, ikimizin damak tadının tam ortasında, bildiğimiz post-rock üstüne keman veyahut bir iki üflemeli çalgı eklediğinzide zaten kendini aşıyor, ki bu şarkı da öyle, temelde iki bölümden oluşuyor, ilk bölüm daha haraketli bir görüntü çiziyor, özet; güzel.
2. barone : ilk şarkıdan oldukça güzel bağladılar, albüm boyu bir çizgiyi sürdürürler umarım. piano/keyboard da girdi işin içine, ekipman olarak karışım tam istediğim gibi, post-rock çizgisine oranla davullar biraz silik kalmış ama olsun, melodiler, pasajlar oldukça başarılı, seviyorum. hmm yaylılara ani geçiş, hurra! vay, vay. şarkının tepe noktasına ne güzel bağladılar öyle, hem de bi sn es, haydi hep beraber yardırıyoruzdan öte güzel bir trafik ile geçiş oldu. epey tuttum ben bu grubu.
3. Il faro E La Barena : balmorhea?, bir geçiş şarkısı gibi duruyor bu parça, gitarist bi dur, davulcu kafa siktin demişler, ve yaylılarla üflemeliler 2 dklığına kaydı elegeçirmişler gibi. ama olur yer yani, dur bakalım albüm buradan nereye gidecek, heycan içindeyim üzgün kuşların sorumsuz ebeveynleri.
4. Il Giardino Dei Riflessi : hmm bir önceki şarkının olayı bu şarkıya hazırlık yapmakmış, bu şarkıya girizgah olmakmış. rtimler biraz daha güzelleşti, şarkının girişi oldukça ümit vaadedici, hadi bakalım. HMM, bu grup ani geçişleri çok farklı bir şekilde çözmüş, aniden çoşan/durulan anlar yerine, aktif enstürmanları bir anda değiştiriyorlar, melodide tekrarı bırakıp yeni bir yola giriyor. Vallahi sevdim, olmuş bence.
5. Glarontrlkla : gene bir pasaj şarkısı, gene 2 dk civarında, gene oldukça güzel.
tüm albüme yorum yapmak istiyordum ancak fikir değiştirdim, bundan sonrasını siz kuş bükücülere bırakıyorum, albümü bence edinin, en az birkez bi dinleyin. sirenssound'da linkeri mevcut.
*The ocean waves that remain To Forever (teşekkürler google translate)
** google translate'e göre "irlanda" italyanca ve ispanyolcada da irlanda demek.
16 Mart 2011 Çarşamba
10 Mart 2011 Perşembe
gifts from enola
kuşların boynunu büktüm sevgili okuyucular. zaten üzgündüler, bir de sahipsiz kaldılar. herhalde mevsimlerden ötürü, eski bildiğim tanıdık müziklerin sıcaklığında geçirdim günleri. yeni gruplar yeni müzikler dinlemez oldum son zamanlarda.
ama gifts from enola, uzun zamandır arşivde olan, bir iki şarkı dinleyip kapattığım ve böyle yaparak çok büyük haksızlık yaptığım bir grupmuş. bu yorumu sadece tek bir albüme (2009 yılında çıkmış olan) From Fathoms'a dair yapıyorum, diğer iki albüm sırada, mutlaka dinleyeceğim.
albüme dönersek aslında çok başarılı bir albüm. şarkılar tek tek çok başarılı, ki hatta trieste diye bir şarkı varki, climax noktası beni benden alıyor. hiç çekinmeden, şarkıların %50'sinin en az bir dominant climax noktası içeren post-rock türünde, benim karşılaştığım en iyisi. ama albüm olmamış. şarkılar olmuş, tek tek hepsi güzeller, en kötüsü bile idare eder ile iyi aslında arasında bir yere oturuyor. ama albümün bir teması bir havası yok, winamp* shuffle'da kalmış, farklı gruplardan farklı şarkılar dinliyor gibisiniz.
bakalım diğer albümlerde bu tema işi daha düzgün ise, bu yorumumu düzeltir, onlar hakkındaki ciklemelerimi de yazarım.
*winamp, çünkü wmp 12'nin flac desteği yok.
ama gifts from enola, uzun zamandır arşivde olan, bir iki şarkı dinleyip kapattığım ve böyle yaparak çok büyük haksızlık yaptığım bir grupmuş. bu yorumu sadece tek bir albüme (2009 yılında çıkmış olan) From Fathoms'a dair yapıyorum, diğer iki albüm sırada, mutlaka dinleyeceğim.
albüme dönersek aslında çok başarılı bir albüm. şarkılar tek tek çok başarılı, ki hatta trieste diye bir şarkı varki, climax noktası beni benden alıyor. hiç çekinmeden, şarkıların %50'sinin en az bir dominant climax noktası içeren post-rock türünde, benim karşılaştığım en iyisi. ama albüm olmamış. şarkılar olmuş, tek tek hepsi güzeller, en kötüsü bile idare eder ile iyi aslında arasında bir yere oturuyor. ama albümün bir teması bir havası yok, winamp* shuffle'da kalmış, farklı gruplardan farklı şarkılar dinliyor gibisiniz.
bakalım diğer albümlerde bu tema işi daha düzgün ise, bu yorumumu düzeltir, onlar hakkındaki ciklemelerimi de yazarım.
*winamp, çünkü wmp 12'nin flac desteği yok.
Etiketler:
ah bir de albüm boyu tutarlı olsa,
çalışsa yapar,
post-rock
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)